Czego my tu nie mamy? Vincent "Dobermann" Cassel jako główny bohater, oryginalny szeryf kumplujący się z Indianami, Michael "Wściekły Pies" Madsen jako szalony bandzior, jego wróg numero uno, Juliette "Urodzona Morderczyni" Lewis jako córka złego bogacza i wreczcie Ernest "z Dzikiej Bandy" Borgnine jako podstarzały szeryf na wózku inwalidzkim. Wiadomo już więc, że obsada na medal.

Wizualnie jest mistrzowsko. Rewelacyjne zdjęcia, piękne krajobrazy, odpowiednia scenografia i kapitalne narkotyczne halucynacje. tak, tak, sporo tu ich. Indiańskie ziółka robią swoje, a nasi bohaterowie patrzą sobie na przerózne pajączki, czaszeczki, węże oraz cholera go wie jakie stwory regularnie zmieniające swoje kształty.

Przyczepić się można do fabuły, bo prosta, na początku nawet zbyt naciągana, a wcale jej niemało, przez co dla niektórych może być mecząca. Ale nie dla mnie. Mimo prostoty, nie ma mowy o banałach, nawet przesłania ciekawego bez problemu się doszukac można. Świetne zakończenie, którego się niespodziewałem, ogólnie bardzo oryginalny ciekawy western, z oglądania którego przyjemność można czerpać nie tylko w stanie nietrzeźwym.

8/10